Öyle Alıştı ki Bu Gönül Şiiri - Zeliha Ural

Öyle Alıştı ki Bu Gönül
Hasretine ve yanlızlığına
Bazen benim olmanın hayali bile üzüyor
Öyle Alışmış ki bu gönül
Sensizliğe ve yürekten yanmaya
artık fark etmiyor benim olman,
ey ay yüzlüm ey benim ciğerparem
Hani sen benim olacaktın.
Beni saran sımsıcak kolların,
hani sen benim umudum,
Hani benim olmayan yarınlarım olacaktın.
Duyma artık sesimi
İnanki duyurmayacağım serjenişimi
Artık sen yoksun...! ben mi?
Beni boş ver sen yoksan ben neyim ki..?
İstersen dört mevsimi bahar olsun.
Fark etmiyor güzellikler, yada..
Ben sensizlikte buldum seni.........
Ah.......! ben varya ben.......
O içimdeki kendime söz geçiremediğim ben.
Yavaş yavaş eridi....
Hep yalnız ve dim dik
Seni aradı hep o karanlığında
Duymadın haykırışı duymadın
Seni unutmalıyım yeter artık
Bende ben yok.
Öle bir ben varsınki!
Kimseler bilmez bu aşkı
Sadece sen ve o gizli ben.