Büyüyor insan;
Omuzundaki dünün yüküne bugünü katarcasına,
aşkın ve ayrılığın acısını tadarcasına,
Öyle acı öyle mecbur.
Susarak büyüyor insan ;
Söylemek istedikleri dilini yakarcasına,
kalbinin kırıkları her seferinde kursağına batarcasına,
Öyle acı öyle mecbur
Kırık bir dala tutunuyor insan;
Olmazın hayalini kurarcasına
her şeyin güzel olacağına inanırcasına
Öyle acı öyle mecbur.
Büyüdükçe biraz daha ölüyor insan;
Her gece günahlarıyla hesaplaşırcasına,
vuslat anında nar olup yanarcasına.
Öyle acı öyle mecbur.
Kayıt Tarihi : 12.9.2018 05:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!