Öykünmekten Korktum Şiiri - Uygar Yeni

Ne sen anladın beni ne diğerleri
Ne siz anladınız beni ne öbürleri
Hangi birini anlatayım sizlere düşlerimin
Bilemiyorum

Döşümde bir zıpkın gibi sözleriniz
Tekrardan ibaret sözlerim
Çalıntı satırlar gibi
Öykünmekten korktum bu gece

Hem şairlere
Hem satırlarıma
Bir de size.
Öykünmekten korkuttunuz beni

Bir başımayım şimdi
Ve yaşamak
Hiç düşman değildi bana,
Ve bu denli

Tanrılara kızdım bu gece
Kendime ve kalemime.
Her biri benden ayrı sözler saklıyor
Deliriyorum kendime şimdi.

Vaktin bir değeri yok
Umurumda değil, doğmasın yıldızlar
Doğmasın ay, batsın gece
Gün mü gündüz mü, aman ha uzak kalsınlar benden

Ne güne
Ne geceye
Ne sana
Ne diğerine yok hacetim

Ben bu gece
En değerli düşlerimi yaktım.
Dosttan bile habersiz
Dosta bile rağmen

Ben bu gece
Öykülerden
Ve öykünmekten bile kaçtım
Sizden bile habersiz.

Ben bu gece,
Kendime öykünmekten koktum
Bir kâbustu gördüğüm
Kâbustu gördüklerim
Yoksa az kala parmaklarımı kıracaktım