Öykündüklerim!!! Şiiri - Emsal Toprak

Öykündüklerim!!!

Ben mi çok değiştim yoksa yalan dünyamı
Gerçekmi gördüklerim yoksa hepsi rüyamı

İyi insanlar gün dönümü gidiyor bir bir
Kötünün düştü maskesi ortaya çıktı kibir

Annesinin peşinden koşan masum çocuğum
Seherlerde dalında uyanan tomurcuğum

Gelmeyecek mi bir daha giden güzel günlerim
Açmayacak mı ruhumda çiçeklerim güllerim

Hep bahar mevsimiydi ahşap evdeki iklim
Apartmanlar içinde her mevsim iki büklüm

Gece yer yatağında başıma çektiğim yorgan
Rüzgarlardan koruyan, suya ateşe buyurgan

Her hüznümün çaresi annemin şefkatiydi
Başıma değen hoyrat bir el taştan bile katıydı

Duyduğumda adınızı burkulur hala içim
Dostsuz, Arkadaşsız, kardeşsiz ben bir hiçim

Okulda ilk öğrendiğim sevginin erdemiydi
Çiçeğe ve böceğe merhametin demiydi

Boşlukta kavis çizip dönen tahta kılıcım
Çocukluk oyunlarım şimdi ağrım ve acım

Ahşap evin duvarı temeli yedi kattı
Annemin nefesiyle çatısı göğe çattı

Bulaşıcıydı mutluluklar,, iyiliği taşırdı
Kem gözler amâ olur, şeytanlar ağlaşırdı

İlk kelam selamdı tebessümdü karşılık
Yurdum Aziziye’de yoktu kayıt dışılık

İman edip nasibe, herkesin doyduğu şehir
Fukaranın sesini herkesin duyduğu şehir

Kadim memleketimin mezarında yatanlar
İnsanlık yarışında ön safları tutanlar

Giden iyi insanlara yetişme telaşından
Hatıralarım çıkar gelir Pınarbaşı’ndan

Emsal TOPRAK