Öykündüğüm Ömrüm Şiiri - Nilgün Pakyıldız

Düşlerim;
Suskunluğumun edasından almıştır,
Kırılganlığı...
Kalbimin salkım saçak dalları,
Kırıldıkça, kırılıyor.

Ne turkuaz geceleri isterim şimdi..
Ne o gecelere,
Bir kaç yıldız dizmeyi.
Neye dokunsam,
Pamuk ipliğine bağlı...
Tutundukça, kopuyor.

Sormayın;
Nedir, kimdir, ne olmuştur? Diye...

Bilin ki;
Darbe üstüne darbedir zaman..
Candır, canandır dediklerimin,
Armağanıdır bu talan...

Değmeyin kalbime...
Duyduğunuz ses hüsrandır
Katlandıysam Yusuf'un,
Sustuysam, Eyyub’un hatırınadır.

Bakmayın buğulu bakışlarıma...
İçinde, gözbebeklerimi kuşatan,
Yağmur bulutları var.

Şu an da;
Hayatın girdabında
Döne döne kaybolasım var.

Hani, yürürsün ya bazen...
Nereye gideceğini bilmeden...
Yitirdiklerinle el ele...
Ardına bile bakmadan...

Masumdur yollar...
Sanırsın, bağırlarına basacaklar...
Atılan her adım, avuntudur belki...
Belki de; Ölen umutların,
Yeniden dirilişi.

Yürürsün...
Bir adım, belkilere...
Bir adım keşkelere...
Bir adım da; ukdelere...
Yürürsün işte...Yürüdükçe;
Bütün yollar hazandır! .

Kovmayın,
Başımda uçuşan kuşları;
Çığlıkları feryadımdır.

Bu şiir;
Öykündüğüm ömrümün,
Kara kalemle yazılan,
Kara sayfasıdır.