Güneş doğdu. Sarayında uyumamıştı bu gece. Gece yarısına kadar yıldızları seyretmiş, kalbini açmıştı yaratıcıya... Rüzgarla haşir neşir olabiliyor, hayvanlarla konuşabiliyor, cinlere emredebiliyor, rüzgara hükmedebiliyor ama yine de kendisini yanlız hissediyordu... Yaratıcı ne muazzam imkanlar vermişti kendisine. Acaba daha ne isteyebilirdi... Herşeyi vermişti kendisine ama yok muydu hiç veremeyeceği... Hazreti Musa düşüp bayılmıştı... Dağlar yarılmıştı yaratıcı tecelli edince...
Ah Süleyman, dedi... İşte ne kadar yanlızsın... Bir kuşun huzuru yok sende! Bir baykuşun şükretmesine tanıklık etti... Bir yaprağın, bir ağacın... Rüzgar nereye yetişmeye çalışıyordu böyle...
Herkes, herşey kendi halindeydi... Herşey normal seyrinde işliyordu. Sabah ictimasında kuşlardan bir eksik vardı... Hüdhüd kuşu neden yoktu? Başına buyruk hareket ediyorsa vay haline, dedi Süleyman... Herşey görev yerine dağıldı. Hayatında bir eksik vardı ama bu eksiğin adını bilmemek canını sıkıyordu...
...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta