Ben bir yazarım. İyi- kötü yazarım... Kavga- gürültü- patırtı istemiyorum. Elimde kalem. Ve yazabileceğim, karalayabileceğim 2 dönüm arazi kadarcık boş bir sayfa istiyorum sadece.
Al sana o kadarcık arsa verelim ne yazacaksın bakalım? Haydi yaz kalemim. Kıyamet kopuncaya kadar yaz. Kıyamet'n koptuğunu görseniz elinizde bir fidan varsa dikin diyor ya efendimiz, herhalde benim de elimde kalem olurdu da ben de bir şiir yazardım. Son şiirimi. Kime yazardım. O güle yazardım sanırım...
Bu öykünün birinci kahramanı benim. Bu öyküyü yazacak, şekil verecek yoğuracak benim dünyamdaki diğer kahramanları birer birer bu öyküye yerleştİreceğiz! Bunlar sizin tanıdıklarınız, sizin dünyanızdan kimseler olabilir. Belki aşina olmadıklarınızı da benim sayemde tanıyacaksınız.
Kendimi bir bilgisayar başında bu öyküyü yazarken buluyorum. Ve tutukluyorum kendimi. Benim evimde; benim hapisanemde, hapisanede misafir gibi ağırlamak için. Şimdi bir tek benim bu öyküde. Hapisanenin etrafı güllerle çevrili. Orta yerinde kocaman bir çınar ağacı, Fatih zamanından. Dalları nah Recep İvedik kadar var! Ve ben o ağacın dibindeyim. Yanlızım. Yanlızlık en sevdiğim oyun. Karnım acıkmayacak burda, çi..im gelmeyecek. Bu hapishane de yeme içme yok! İsterseniz hapishane demeyelim. İbrahim'in öykü yeri diyelim. Yo yo Sevgi bey'in öykü yeri diyelim. Şimdi beni orada görüyorsunuz değil mi. Üzerimde kirli beyaz bir gömlek. Ve kravat. Burada ceza olarak bana kravat taktırıyorlar. Ben burada kendi yanlızlığımı soluyorken, hani kravattan da şikayetçi değilken tam kafama göre bir dünya kurmanın mutluluğundayken yine kendimi kendim rahatsız edeceğim. Bu öyküye bu dakikadan sonra biri daha yerleşmeli. Bu kadarcık mutluluk bana çok! Yanıma kim gelmek ister. Bu öykünün 2. kahramanını gelin siz seçin. Ben de yarın itina ile yarın onunla kafa patlatayım. İtina ile bu öyküye yerleştireyim...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta