Sen de Beni sevdin mi?
Hayat. Eylül. Ve Ben
Gözlerine bakıyordum. O gözlerinde boğulabilirdim hayatın. Onu ağlattığım için şimdi ne kadar kahrediyordum bilseniz. Suçum yok diyordum. Ama tek suçlusu bendim onun böyle ağlamasının. Onu çok seviyordum evet. Ama aşık değilim diyordum. Aşkı hiç yaşamadığımı, ona hiç aşık olamadığımı üç yaşındaki bir çocuk gibi neden pervasızca diyordum ki. Her yazdıklarım, her şiirim Hayat'a idi. Eylül gelmişti hayatıma birde.
Bundan, bugünden üç yıl önceleri. Evlendiğim ve sevdiğim kadının en sevmediğim tarafı yazdıklarımı ' hiç' okumamasıydı. Bense hayatımı yazmak, hayatımı paylaşmak istiyordum. Tüm doğrusu, yalanlarıyla. Bu yüzden hayat Eylül'ü çıkardı karşıma. Ben Ankara'da O ADIYAMAN'DA. Ama yine de yakınlaştık. Hayatıma şimdi birde o girmişti. Artık iki hayatım vardı. Beni çok seven bir Hayat. Ve benim kapıldığım bir düş, olmayacak bir rüya. Bir kadın belki hayallerinde ki bir kadındı bu adamın.
Sen de beni sevdin mi?
O 'asla' diyordu. Kocasını da sevmiyordu üstelik. Beni de sevmiyordu. Onun da sevdiği biri vardı. Her yürekte biri vardı. Ama ben neresindeydim şimdi saçma öykünün. Sanki bir labirentin içindeydi. Her kapısı labirentin açık ve kapalıydım. Her kapıdan dışarı da çıkabilirdim, içeri de girebilirdim.
Hayat. Ağlıyordu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta