Öykülere Dair Şiiri - Raziye Sayaslan

Bitmemiş bir öyküydü gözlerin,
İçine dünyaları alacak kadar güzel,
Derin
Ve manası senin.
Her an yakacakmış gibi akan bir alevdi
Saçların.
Dokunduğumda iliklerim ısınırdı
Dünya kokardı ince tellerin arasında,
Bin çeşit çiçek kokardı.
Bir bahçe gibi karmaşık, yol yordamsız,
İlerledikçe bana yeni kapılar açardı.
Kıvrım kıvrım dökülürdü omuzlarına dalgalar,
Yüzüme değdikçe bir hoş olurdum,
Sıcaktı,
Yakardı beni buz gibi ellerin.
Sen gülünce pespembe olurdu düşlerim,
Dudakların yana kıvrılınca benim olurdu,
Tüm dünya
Kainat
Ve evren.
Yere göğe sığmazdı sevinçler sen güldüğünde.
Okurdum ya bazı bazı seni gözlerinden,
Ruhunun haritasını çıkarırdım
Uzun vadilerde sert eserdi poyraz
Gelir üşütürdü beni yalnızlığımdan
Çorak ovalarda gür ekinler biterdi,
Ben yine sana hasret kalırdım.
Bazen de hiç ışığa boğmazdın dünyamı,
Karanlıklar içinde hapsolurdum
Bakışlarında önce kısa bir hüzün, ve durgunluk,
Peşi sıra da öfke gelirdi
Anlam yitirirdi kendini benliğinde,
Kaşların eğilirdi gözlerine birer gölge gibi.
Dalgalarında boğardı sessizliğin,
Kuşlar ötmeyi bırakır,
Yırtıcılar konardı duygularının üzerine.
Acı çekerdim sen böyleyken, yanar kavrulurdum,
Biterdi mısra,
Sönerdi mum
Bir ben sana yine gurbet kalırdım.