Öyküden Şiire Merdiven Var; Mrs. Rose’un ...

Beyaz bir kadın çıkarmış sol göğsünü
Blu çağında bir çocuğunu emziriyor
Çan kuleleri vurmaya başlıyor Sao Tomé’de
Açılıyor toz içinde sığınak kapıları
Beyaz bir adam dans ediyor yağmur gibi kan yağıyor sokaklarına
Beyaz bir bulut gibi geçiyor ölüm damların üzerine gölgeli yalnızlığını düşürerek
Ve
Mrs. Rose’un sol göğsü açık
Kucağında bir siyah çocuk
Merhaba diyor çocuk
Dokunup açlığının tokluk şefkatinde ki beyaz kadının beyaz yanağına
Merhaba diyor anne
Beyaz kadın öpüp siyah çocuğun sol yanağından kırmızı dudaklarıyla
Utancın gözyaşlarını içiyor sol gözkapağının altından
Merhaba diyor çocuk…
Yıkık dökük binalar oturmuş ağlıyorlar
Toz duman olup bembeyaz bir ölüm kentlerin üzerine yağmur olup yağıyorken
Beyaz kadın sol göğsünü çıkarıp sutyeninin içinden
Bir nehir gibi, Nil gibi insanlık akıtıyor
Simsiyah bir çocuğun dudaklarının içine…
Ve
Şair düşürüyor kaleminden iki kelime…

I. Demek ki yarıyormuş kadının göğsü
Mıncıklayıp sevişmekten başka bir şeye de…

II. Bu ölümü de getiren beyazlar…