“Cemil Cumali Ceylan’ın yaşanmış hikâyesidir, Kendisine en derin saygı ve sevgilerimle…”
Düşünde bir elma gördü Atıf Hanım
Beyaz, buzhane tipli bir elma
Büyük bir evim kapısında asılı duruyordu
İki çocuk elmaya bakıyor
İkisi de yetişemiyordu…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim