Öyküden Şiir’e Merdiven Var; Atıf Hanım’ ...

“Cemil Cumali Ceylan’ın yaşanmış hikâyesidir, Kendisine en derin saygı ve sevgilerimle…”

Düşünde bir elma gördü Atıf Hanım
Beyaz, buzhane tipli bir elma
Büyük bir evim kapısında asılı duruyordu
İki çocuk elmaya bakıyor
İkisi de yetişemiyordu…

Atıf Hanım elmayı aldı
İkiye ayırdı
İkisine de verdi
Biri aldı yedi
Diğeri fırlatıp gitti…

Atıf Hanım uyandı
Önce bir hocaya danıştı
Hoca söyle buyurdu
İki evladından biri
Doğru yolu bulup sana saygı gösterecek
Değeri arsız olacak
Anne baba sevgisi bilmeyecek…

Bir falcıya gitti Atıf Hanım
Anlattı ona rüyayı
Durdu falcı
O evde oturacak dedi
İki komşun olacak
Biri seni kıskanacak
Değeri sana yardım edecek…

Atıf Hanım alıp karışık fikrini
Oturdu doğru eve gitti
Ha giderken de yolda o adama denk geldi
Adamın sohbeti iyiydi
Belli güngörmüş okumuş adamın biriydi
Atıf Hanım dayanamayıp rüyasında kinleri söyleyiverdi
Adam önce çocukları anlat dedi
Atıf Hanım söyle başladı
Elmayı alan dedi
Ayakkabıları yoktu
Elleri kirliydi
Gömleği eski
Paspalın biriydi
Öteki
İyi giyinmiş
Saçlarını taramış
Ayakkabılarını cilalamış
Ceplerinde de mendil vardı…

Adam önce gülümsedi
İlk çocuk ayakkabılarını giymeyi unutmamıştı
Onun ayakkabıları yoktu
Elleri kirli değil nasırlıydı
Gömleği eski değil, eskimişti
Paspalda değil fakirdi
İkincisi zengindi
Yakışıklı
Kibar ama yalancıydı…
Bak dedi..
Seni iki adam sevecek
Zengin olan yüreğini kıracak
Sonrada fırlatıp atacak
Fakir olan ise
Yüreğinin yarısı bile olsa
Yetine bilecek…

Atıf Hanım gülümsedi
Ben üç yıldır evliyim dedi
İkide oğlum var…
Kocamda gayet zengin…

Gel git zaman, aradan aylar geçti
Atıf Hanım kocası ile büyük bir kavga etti
Bir hafta içinde hâkim onları boşayıverdi
İki oğlu bir de kendi ufacık bir eve yerleşti
Kocası mı?
Ayrıldıktan üç gün sonra evlendi…

Derken bir Pazar günüydü
Atıf Hanım gene o adamı gördü
Adam ayağa kalkıp ver verdi
Atıf Hanım anlatmaya başladı
Kocam beni boşadı
Nicedir beni aldatırmış
O gün son kez aldattı
Önce kavga ettik
Sonrada beni boşadı
Derin bir çekişle
Sonrada o kadını aldı
Beni boş ver de
Oğullarımda orta da kaldı…
Hani o rüya da bir de fakir adam vardı…

Adamın titredi sesi
Avuçlarını açıp parmağında ki yüzüğü gösterdi
Bendim o dedi
Seksende ceza evine girmiştim
Adalet için
Özgürlük için
Ve açlığa karşı dövüştüğümüz için
O çocuğun ayakkabıları yoktu
İçerde ayakkabı giydirmezler
Hani gömleği yıpranmıştı ya
İşte oda
Kavgamızın yorgunluğu olsa
Ellerimde ki nasırın anlamı da
Ekmeği çalışıp kazanıyorum ya…

Yıllar önce sevmiştim seni hatırlarsın
Hor görmüştün, fakirdim
Ama sevmiştim
Sense o adamın peşinden gitmiştin…
Çıktım içeriden
Sordun seni soruşturdum
O adamla evlenmişsin, duydum
Bende evlendim
Bir oğlun var adı Deniz
Bir kızım oldu Devrim koydum adını
Ama hiç aç bırakmadım onları…

Atıf Hanımın ağlamaklı sesi
Sensin Cumali…
Sadece adını söyleye bildi…