Koyuldum yine koyu bir gecede Ankara yollarına,
Sonsuz, ıssız,soğuk ve karanlık...
Yolun sonuysa yalnızlık! !
Yine sonsuz,soğuk ve karanlık...
Aynı sahneye bıraktım arkamda
Ve işte Ankaradayım
Buluştum yalnızlıkla
Her zamanki yerindeydi buldu beni kolayca,
Sardı yine etrafımı,kurtulamam!
Demiştim ya alıştım ben yalnızlığa...
Mutluyum aslında o tek kişilik hayatımda.
Anladım aşk yalan şu dünyada,
Karşılıklı sevgi-saygı herşeyin üstünde aslında,
Aşık oldum noldu ki üzülmekten başka,
Herşey küçük, önemsiz kaldı sevginin yanında.
Önemli olan şekil değil benim hayatımda,
Umursamazsan umursanmazsın,
Umursandığını sanırsın; umutlanırsın
Sonra umursamaya başlarsın
Umursayanı umursuyorsan şanslısın!
Hep böyle vefasız mısın? !
Hayatta terk doğru iyi ahlak,
Parayı, şanı, şöhreti bi kenara bırak,
Her alanda doğru, dürüst, onurlu olmaya bak,
Tüm dünyada bunu başarırsak,
Kalmayacak ırk, din, mezhep diye bir fark..
Yalnızlık denizinde boğuldum sandım,
Nice yılanlara sarıldım,
Allah’ım ben bunları neden yaptım? !
Öyle çok yalnız kaldım...
Korkuyorum; karanlık ve uçsuzsun.
Değmezler biliyorum,
Tanımadan insanlara öylesine değer veriyorum.
Bu kadar düşüncesiz olmalarına inanamıyorum,
Ne kadar kolay kalp kırıyorlar, şaşırıyorum.
Bense onlar için kendimden veriyorum,
Karşılığında yine kalbimi parça parça buluyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!