Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
bazen insanlar gördüğünü yakıştıramazlar, öyküde de öyle olmuş. Öyle durumlarda, başka duygular ses veriyor içimizden, halbuki, işin aslı bambaşka olsa bile. Yüreğinizin yumuşaklığı, dilinizin tatlılığı kaleminize yansıyıp, kağıda dökülmüş. Yeni kitabınız hayırlı olsun, okuru bol olsun inşallah. Nice daha kitaplara .
Gönülden tebrik ve teşekkürlerimle iyi ki varsınız diyorum; iyi ki yazıyorsunuz Naime hanım, bunca olumsuzluklar arasında umut kestiğimiz hayat ağacının filizlendiği görmek kadar, yeni bir şiiri okumak yeni bir kitap haberi almak çok sevindirici!!! İlimden, bilimden kitap okumaktan asla asla vazgeçmeyeceğiz çok, çok kutluyor bol kazançlar, bol okumaları olsun diyorum Sevgiyle kalın baki selamlar
Canım arkadaşım pırıl pırıl bir yüreğin ve gözlemin sunduğu güzel bir öyküydü okuduğum ,içtenlik satırlarda okuyucusunu hemen içine çekiyor anı yaşatıyor .
Bu kalemin gücü ..
Tüm kalbimle kutlarım kitap ını tıpkı şiirlerin gibi okunası ,akıcı ,duru bir dille yazılmıştı .Başarılarının devamı diliyorum Naime hanımcım.
Kitapını almak benden imzası senden ona göre ..Nicelerine canım ++
Sevgiler dost yüreğine
Kaleminizi kutlarım. Yaşadıklarımız ve esintilerini kaleme alarak tarihe mal ektem güzel bir olay.Kutlarım.
canım benim yeni kitabını ve seni ve kalemini ve degerli yazım perilerini kutlarım nicelerine inşallah .....sevgilerimle
Sade , içten, yetkin bir kalemden, yaşamın içinden akıcı bir öykü.
Güzel anlar paylaştırıyor. Su gibi sona geliniyor.
Kutlarım yürekten öykünüzü ve yeni kitabınızı.
Daha nicelerine başarlarla esenlikle.
Sade , içten, yetkin bir kalemden.
Güzel anlar paylaştırıyor. Su gibi sona geliniyor.
Kutlarım yürekten öykünüzü ve yeni kitabınızı.
Daha nicelerine başarlarla esenlikle.
Naime hanım'cığım kitabınız hayırlı olsun,en kısa zamanda temin edeceğim,öykünüz ise muhteşem,hayat'a dair,gerçekçi,arada tebessüm ettiren huzur veren bir anlatım,kutluyorum sizi,listemde eseriniz.
Sevgilerimle
Harika bir öykü,okurken sanki bende yaşadım o bahsettiğiniz yerlerde,yüreğinize sağlık,tam puan ile sayfamda.,saygılarımla sağlıcakla kalınız.
yazmak zor ama zevkli bir iş... kitap çıkarmak harika bir duygu... sizi bir kez daha kutluyorum naime öğretmenim ve başarınızın devamını diliyorum... keyifle okuduğum bu öykünüz için kutlarım sizi... tebrikler
Bu şiir ile ilgili 72 tane yorum bulunmakta