-ÖYKÜ- Hayat Alkış Bekleyen Bir Çocuk Ha ...

Seni özledim bebeğim! Sevinçlerini, onları ifade edişini, tepkilerini gösteriş biçimlerini, düşüncelerini tüm içtenliğinle dile getirişini, boynuma canım deyip sarılışını...Her şeyini... Her şeyini özledim bebeğim...

Bir bahar sabahıydı - Mart mı Nisan mıydı hatırlamıyorum - sevinçle çırpmıştın ellerini, gözlerin adeta çizgiye dönüşmüştü gülerken, tüm hücerelerinle,bütün varlığınla gülerdin, hatırlıyor musun? Şimdi - bu bahar - yanımda olsan yine o kadar sevinir miydin; camın köşesindeki, yuvaya gelen kırlangıçlara? Her sabah uyandığımda seni yanımda bulmaktan mutlu olur bu duygularımı dile getirirdim. Seni öpücüklere boğardım uyanana kadar... Uyanırdın... Tembelce gerinirdin önce.... Sonra seni öpmeye, sana anlatmaya devam ederdim. Sen ise her sabah onların - kırlangıçların - seslerini dinlemek için beni sustururdun... 'Hişştt! Sus! Ne güzel onları dinlemek değil mi? ' derdin. Sana içten içe hem kırılırdım hem de bu şirin çocuksu halin, hayata cıvıl cıvıl bağlılığın hoşuma giderdi... Susardım. Bende senin kadar sevinmeye çalışırdım kırgınlığımı önemsemiyerek... Şirin çocuksu haline aldanıp seni o anda affederdim. Düşünyorumda - ki, seni her zaman düşünürdüm- sevinçlerin ne kadar çocuksuydu senin,çiçeğin yeni bir yaprak verse dünyalar senin olurdu; sevincinden deliye dönerdin. Hem zıplardın hem de ellerini çırpardın... Hep büyümemeni dilerdim içimden... Hiçç büyümemeni... Ağaçlar kuruluğundan sıyrılıp yeşermeye başladı mı eve gitmek istemezdin... Bıraksalar yirmi dört saat sokaklarda kalırdın... Ah! ... Ne deliydin sen, çılgın, tatlı, deli dolu... Sanki hayat sende can bulurdu - bende sende can bulurdum! -... Hüzün gözlerinden akan yaşlarda ve ağlarken aşağı doğru masumca kıvrılan o şekilli, pembe dudaklarındaydı sanki... Hele tüm betonlaşmaya inat bir ot fışkırsa betonu delerek gözlerin dolardı ondaki yaşama direnişine, bağlılığına... Hep sana benzetirdim o hayat dolu bitkiyi - ne olursa olsun ister yabani bir ot isterse doğanın bize cömertçe sunduğu kırçiçeği - tüm acılara direnmeyi bilirdin... Yaşama sevincini yitirmezdin, hayattan bağını koparmazdın... Gözlerin her yerde papatya arardı, çiçekçilerde bile kışın ilk aradığın çiçekti...