Seçkin Gündüz - öykü: Ayrana Tövbe-Seçki ...

Karşıya geçecektik. Elimi tuttu. Yadırgadığımı belli etmemeye çalışıyordum. İşlek bir yol değildi. Bıraksın istiyordum. Hiç değilse yolun öbür yakasına geçer geçmez bıraksın... Bırakmadı.

“Gideceğimiz yer uzak mı? ” diye sordum.

Başıyla gösterdi, “Şurası. Kıyıdaki ilk lokanta. Gitmeyeli yıllar oldu. Daha önce gitmiş miydin? ”

“Yo,” dedim “Gitmesek? Bankta oturalım. Acıkmadım.”