Öykü Şiiri - Görkem Can Gündüz

Aşk ateşten gömlek tenini yakar insan korkularından adım atamaz haldeyken sever ismin ağzına yakışana korkar üzmemek için çocukken gördüğün mutsuzluğu gördürme diye annen gibi ağlamasın ister insan baban kadar üzme kaçmak ister sevdiğinden kaçıp bi başkasına merhabalaşmak kandırmak ister gönlünü kandım derken başkasına başka olmaya çalışmayı ama kara leke kalbinden söküp atamadığın ismini unutamadığın sözcüklerin ona çıkışını bilmez kördür bide aptal der sana bide bilmezsin sen bişey bak neler gördü kalbim senin en güzel günlerini en sevdiğin şiirleri dil leke kalp konuşmaz ağzı kapalı kadın gözlerinin rengini özledim sesini duyurmak için çırpındığında ağladığını duyduğum gecelerde kaç mey düştü ağzımdan senin tuttuğun gönlüme bi o kadar sandın mı sahiden seni bırakıp gittiğime ben bile inanmadım sensizliğe içimde kalbimden sökercesine cümle kurmayıda bilmeyen adam oldum akıl dolabında gittin lan seni duydum sesinden korkarım seni sensiz yaşadım bir kelime daha üzülmeyesin diye seni çok özlüyorum en çokta seni seviyorum güzel meleğim ömür suskunda işte gözler yaşa doymuşta işte sensizliğin ertesi bi yılbaşı günü kar tanesi...