Öykü Şiiri - Yasin Evliyaoğlu

Tutulduğum yıllardı, 2003 ün kasım aralık ayları.
Bu güz, kış ayları bana bahar gibiydi sanki...
Kardelenin karı delipte çiçek açması gibi farklı tezahürler olmuştu.
O yıllarda aşkın kucağına düşmüş sevgi yolunda yol alıyor, lale devrini yaşıyordum.
Zemheri ayında kar tipisinin olduğu soğuk bir gündü, o gün beyaz bir gülü vermek için saatlerce beklerken saçıma yağan kar 4 cm olmuş, yağan kar başımda buz tutmuştu.
O gün hasta olsamda etkisizdi çünkü ben Ağustosu yaşıyordum!
Benliğimi aşan sevgi ve aşkın beni çepe çevre sardığını hissetmiştim.
Okyanusa tekneyle bir kere açılan, artık geri dönemezdi!
Aylardır koşturup yoruldugum ve ümidimi kaybettigim bir gündü, kara kara kaldırımda düşünürken;
Bir sesle irkildim, o ses senin sesindi ve artık gönül sarayına kabul etmenin sesiydi bu ses...
- Pardon kitabınıza bakabilirmiyim deyişini hatırlıyorum, bende şaşkın kısık bir sesle tabi diyerek yürümeye başladık bu yürüyüş bulutların üstünde, cennette bir yoldu adete..
İçimde yıldırımlar şimşekler çakıyor yağmur bulutları dan yağmurlar yağarken,
Tarifi mümkün olmayan duyguların esiri olmuş
bahtiyarlığın uç noktasını yaşıyordum!
Kaderimde ne sürprizler ne kırgınlıklar yıllar sonra nasıl bir kaybediş ile imtihan olacaktım bilmiyordum!
Yalınayak güllerin dikenli yollarında yürüyor ayağıma batan dikenleri hissetmiyordum...
(Devamı...)
(2011)