Kenarından kaçırılmış,
Bir çocukluk öyküsüydü senin varlığın.
Tam erişecekken avuçlardan kayıp giden.
Baharın güneşini yalancı etti gidişin.
Ve güneşten karlar yağdırdı yokluğun.
Bu ayaz tanıdık değildi.
Hüzünlü bir bahar nağmesi kaldı geriye.
Akıl dediğin uçarı bir kuştu.
Sen gittin; o, ten kafesinden uçtu...
Kayıt Tarihi : 5.2.2011 19:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!