Öykü Şiiri - Aysel Çoban

Rüzgarın solduğu gündü o sabah içimde
Bir dağın yamacında, dağılıvermişti birden
Sis perdesi ortasında kaldı vazgeçmişliğim
Yönsüz bir yolcu misali düşüncelerim
Savruldukça azap veren,
Bir karadul tarzı, ihanetlerim

An gelir hatırlarım, fütursuzca yaptıklarımı
Hep sevdim sonu olmayan öyküler yazmayı
Yazdıkça çoğaldı düş arsızlığım
Bir hırsız gibi çaldım düşleri, düşünmeden
Ayrılırken, çaldıklarımdan çok, bıraktıklarım kaldı
Hiç uslanmadım, hüzünlerim deli poyrazdı
Bir dinginlik hayali içinde, esip durdu
En son geldiği yerde vedayı yaşıyordum.