Oydu Şiiri - Serdar Alıcı

Senin gözlerinde geçerken hayatım;
Her yanan bir âlev gibi hasretti çektiğim.
Kalbimde vardı bir acı
Dayandım o hâlde karlı dağlara, hâyâlim içinde,

Çektim içime senin manolyalarının temiz kokularını,
Hissettim sana olan âşkımın feryâdını,
Her akşam güneşi, sana doğru asırlarca bir uzanış,
Yüreğimde bir yara gibi kalmış uğultulu...

Mağlûpken sevdâmız, gözyaşı dökerken ruhumuz,
Hâyâllerim karardı her gece.
Kalbimin feryâdıydı hicrânlı duygular,
Yasaklanmış diyârların ötesinde akan sular,

Gönlümde hep senin çığlıkların vardı,
Hissettim nedir bu gönlümdeki sonsuz acı?
Bir gün dedim ki ne yaralı yürek ne de ağlayan gözler!
Gittim başka diyârlara, ama seni unutamadım;

Gittiğim son diyârda benim gibi bir çilekeş gördüm,
Hâlâ ağlıyordu gözlerim, yüreğim yaralıydı hâlâ!
Gönlümün kara sularında, son kıyıdan en gürültülü
Bir isyân zamanı, gökyüzü attığın kurşunlarla örtülü,

Gördüm kalbimin yasaklanmış dedikleri o yeri;
Gördüm kalbimdeki güzel vücudunun zümrütlenmiş derisini
Keskin bir uğultuyla yaraladı kalbimi;
Gördüm ve hissettim ki oydu yaralayan kalbimi.

Sonsuz hâyâllerin içinden bir direnişti o!
Aniden dirilenlerin kükreyişi sarmıştı etrafı!
Ruh, kalp, hepsi çok korkmuş,
Yalnız onundu tüm bu diyâr!