dokunmasına her izin verdiğin
bir parçasını daha yırtıp götürürdü
aşınmış güven gömleğinden
her yattığın hayalden ipleri söküldü kirpiğinin
gün hep, atıklarını döken bir sabahla kaldı
bir buluta yürüdün
bir bulut ki, bilinir
öldüremezdi bir göğü
ama sarardı yedi metre kefen gibi
gözlerinin mavisini
ve yıkardı yüzünden tüm sülüs dikişlerini
o aheste açılmış şemsiyelerin
hani durdukyere fırlatıp atsan
bir ikindi vakti başının beresini
geniş bir selam gibi dalgalanırdı
yüzünde hüzün
üşürdü kıyılarında bir çamur birikintisi
/ki ağarmış saçlarına bir kez daha söyleyemezdi kendini nar kızılında bir ay/
ah! ellerini nereye koysan
ah! nereye koysan elinde her şeyi
kurnası bozuk bir çeşme zaman
yürüyemez fesleğen çiçeğine
bir daha bir yudum su
verandanın üstünde akşam
altında gömülü Lidya sıkkeleri
tutsan toparlasan bir üşümeden ceplerini
bir titremenin çığıldama sesini
ve susmuş olsan küf rengi
ah! neyi koysan
ah! neyi koysan
ah! içinin eski çekmecelerine hangi rengi
/oyası kolalı düzgün bir mendil ki gençliğin bir daha gelmezdi../
Deniz ErcivanKayıt Tarihi : 26.7.2015 00:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
anıların ve zamanın..Sonsuz hüznü-elemi nasıl da kahreder insanı..!
Oyuncağı elinden alınmış çocuk mahzunluğuyla kalakalır insan..
YADA ŞİİRİNİZDE BETİMLENEN, ZAMANA(geçmiş)TAHASSÜR*-TAHAYYÜR*..
İNSANI İSTER İSTEMEZ DUYGULANDIRIYOR..!- Yüreğinize Sağlık.
TAHASSÜR:özlem duyma.
TAHAYYÜR:hayranlık.
TÜM YORUMLAR (24)