arkadaşı felsefeci olanın bitik işi
gülde diken ararsın sürekli
tam yakalamışken cenneti
üstüne sürer kâtipleri
inanamazsın güneşin doğduğuna
her doğuş bir batıştır der inadına
batarsın, çıkamazsın
çıkamayanın erdemini dinlersin
çıkamadığına sevinirsin bu sefer
iki arada bir derede kalırsın
oya olursun genç kızların elinde
yavuz olup denize açılırsın
yusuf gibi boylarsın kuyuyu
dönemezsin sevdiğine
felsefeci kimi sever bilemezsin
liman beğenmezsin bir defa
liman tutukluluktur
aşk köleliktir
kuş uçmalı
çiçek açmalı
köpek ısırmazsa köpek değildir
felsefe ağır geldi bana
oyalı mendilimi yavuz taşıyor
niyet belli de
kısmet kime
gerisi felsefe
(16. 01. 2013)
Kayıt Tarihi : 17.1.2013 15:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirde anlatılanlara bakmayınız siz. Yusuf Kayabaş, Yavuz Yıldız, Oya Gör... benim cep kitabı gibi yanımda yakınımda olan insanlardı.Onlar, yaşamı yorumlarken, mutluluğu ve hüznü yaşamdaki yerlerine yerleştirirken hep rehberim oldular. Bu şiir de Oya Hanım'la birkaç cümlelik söyleşi sonrası oluştu. Felsefeciler benim can dostlarım...
TÜM YORUMLAR (2)