En büyük yalnızlığa kırılmışsa kalemim
Tutulmuşsa yollarım,bağlanmışsa ellerim
Değil mi ki,hayâlin,bırakmıyor peşimi
Eriyip yok olsam da,en güçlü,gene benim
Her gerçek kadar gerçek,her yalan kadar yalan
En son kişi ben miyim, imkânsıza av olan?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Tebrikler.Çok çok güzel bir şiir.sEVGİYLE KALINIZ.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta