En büyük yalnızlığa kırılmışsa kalemim
Tutulmuşsa yollarım,bağlanmışsa ellerim
Değil mi ki,hayâlin,bırakmıyor peşimi
Eriyip yok olsam da,en güçlü,gene benim
Her gerçek kadar gerçek,her yalan kadar yalan
En son kişi ben miyim, imkânsıza av olan?
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
