Oyalan Hep Oyalan
En büyük yalnızlığa kırılsa da kalemim
Tutulsa da yollarım,bağlansa da ellerim
Değil mi ki,hayâlin,bırakmıyor peşimi
Eriyip yok olsam da,en güçlü,gene benim
Her gerçek kadar gerçek,her yalan kadar yalan
En son kişi ben miyim, imkânsıza av olan?
Kapanmışsa defterler,kurumuşsa kalemler
Tek şey var bana kalan: oyalan hep oyalan
Yasemin Günay şiirleri
Yasemin Günay 2Kayıt Tarihi : 15.1.2020 20:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yasemin Günay 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/15/oyalan-hep-oyalan-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!