Oy Yar! Şiiri - Mehmet Nazif Ercemal

Umutlar yeşerir bir tan vakti
Sıla hasretiyle uyanır çocuklar
Şenlenir tüm gönüller
Umudun yeşerttiği sevda ile
Gül ile,
Gün ile,
Gülşen ile

Umutların yeşerdiği,
Ve gönüllerin şenlendiği bu tan vakti
Bir peynir ekmek arzusu değil
Açın tokluk sevdası değil
Mecnun'un Ferhat'ın sevdası
Leyla'yı Şirin'i bulma sevdası
Gönüllerin sevdası.

Umut kokar
Yar kokar
Sevda kokar her yan
Ve de her can.

Canını dişine takar bir can,
Deler dağları Ferhat misali
Kaldırır başını arşa bakar,
Bir ulu çınar timsali.

Coşkun ırmaklar gibidir bu,
Bağrında çağlayan bu canın.
Dağın ötesindedir var olan
Şirin'idir, sevdasıdır bu canın.

Oy Yar!
Nedir bu fırtına bağrımda kopan.
Seni benden beni senden alıp götüren
Kurşun sıkıldı dağın ötesindeki sevdamıza
Ayrılık tohumları saçıldı o güzide tarlamıza,
Sevdamıza

Oy yar!
Gözü karalı, elleri kınalı.