Küçük yaşta sattılar sizi;
Anan ölmüştü Makbule,
Ablan vardı senden büyücek,
Baban vardı insafsız,
Baban vardı namussuz.
Sattı sizi beşer bine.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Şadi Bey,
Öncelikle Makbule şiirime yazdığınız yorum için teşekkür ediyorum. Sizin Makbule ile benim Makbule çok farklı gerçekten. Ancak Oy Makbule şiirinizle örtüştüğünü düşündüğüm 'İkizime Mektup ' şiirimde aynı konuyu işlemiştim.
Bizzat ikâmet ettiğim bir çok yerde münferid de olsa, kız çocuklarına sevgisini, ilgisini esirgeyen ebeveynlere şahit oldum. Yaklaşık bir yıl önce kaleme aldığım bu şiirimi, bırakın hakkını aramayı, bir mal, bir eşya gibi satılmalarına gıkını bile çıkaramayan ve bunu kader görüp kabullenen kızlarımızın duyguları, düşünceleri olarak değerlendiriyorum.
İnşallah duygularına tercüman olabilmişimdir.
İkizimden Mektup
Önderim,
Selam eder, öperim.
Bir sene oldu ayrılalı,
Yani gelin olalı!
Dayı oldun üç gün önce,
Müjdemi isterim.
Bir kızım oldu,
Adını 'Gülsün' koydum.
İstiyorum ki Gülsün,
Benden farklı büyüsün.
Ağlamasın benim gibi,
Gülsün,
Hep gülsün...
Önderim,
Bugünlerim; tıpkı dünlerim,
Bitmeyecek mi kötü günlerim?
Güya kardeştik,
İkizdik ikimiz!
Et ile tırnak gibi,
Farkımız;
Ben tırnak! sen et!
Evet,
Sebebi cinsiyet...
Annem seni doyurur,
Artarsa bana verirdi.
Bizde çocuklar böyle emzirilirdi.
Ne şefkatle bakan,
Ne sevgiyle yanağımı sıkan oldu,
Sana 'Önder',
Bana ' Yeter ' dediler.
Ne bayramlığım oldu,
Ne bayramlarım...
Lavaş ekmeğe tereyağı,
Köy yumurtası, yoğurt kaymağı,
Sanaydı,
Sevgilerin en sıcağı.
Bana hep ' Terbiye Dayağı'...
Suçum neydi? Neden?
Neydi kederi kader eden?
Offf...karabahtım!
Ben kime ne yaptım?
Önderim,
Üzmesin seni bu satırlarım,
Unutmadım, hatırlarım...
Evcilik oynardık,
Oyuncaklarından oynatırdın,
Yarım yarım!
Ne bileyim işte,
O günlerin hatırası,
Gönül yarası...
İçimi dökmek,
Yüreğine bir tutam sevgi ekmek istedim.
Aman ha!
Kızın olursa,
Sev onu,
Saçlarını okşa,
Öpücükler kondur yanaklarına,
Kucağına al, bağrına bas...
'Kızım' sesini işitsin yavrucak,
Dolsun minik yüreği kucak kucak,
Yabancısı olduğum baba sevgisiyle...
Mutluluğuma hudutlar çekilmişti,
Seninle oynadığım oyunlar,
Saçlarımın tarandığı anlar...
Yüreğimle buluşuyordu,
Annemin saçlarıma attığı her bir örgü...
Sevildiğimi, farkedildiğimi hissediyordum.
Umutluydum...
Bir gün;
Birinin beni sevme,
Bana sevgiyle bakma ihtimali,
Mutlu bir evlilik hayali...
Şimdi o da yok,
Mutsuzum,
Umutsuzum.
Yıllar sonra,
Babamın ellerine tutuşturulan utanç karası,
Başlık parası...
Ben ellisinde bir adamın,
İkinci karısı...
Önderim,
Ondördümde gelin,
Onbeşimde anne oldum.
Otuzunda anneanne olmak istemiyorum,
Annem gibi...
Benden büyük üvey kızım,
Farklı bakıyor bana,
Depreşti yine her bir sızım.
Korkulu, ürkek, titrek...
Bana 'Şey' diyor,
iç çekerek...
Ben ona 'abla'.
Geleceğini görüyor bende,
Ne bana bir ad koyabildi,
Ne de beni bir yere...
Ben anne sevgisine, baba ilgisine aç,
Ben şefkate muhtaçtım,
Bunu bir sana bir de Allah'a açtım.
Açlıkla geçti günlerim,
Bu benim kaderim.
Hiç sormazlar mı beni?
Ne yaparım?
Ne ederim?
Ben yine öyleyim,
Eskisi gibi,
Hiç Konuşmam,
Hep dinlerim...
Önderim,
Belki de böylesi,
En iyisi...
İyi ki sakındılar sevgilerini,
İyi ki eve geldiğinde;
Boynuna atladığım,
Sarılıp öptüğüm bir babam olmadı!
İyi ki koynuna sokulduğum,
Kokusunu içime çeke çeke uyuduğum bir annem olmadı!
İyi ki alıştırmadılar,
İyi ki şımartmadılar...
Şimdi ne yapardım ben onlarsız...
Dayanabilir miydim?
Babasız, annesiz, kimsesiz...
yapabilir miydim?
El evinde,
El koynunda;
Sevgisiz...
Önderim,
Kusura bakma,
Hatta özür dilerim.
Gülsünüm uyandı,
Ben sonra devam ederim.
2005-Taşova
Fesih Aktaş
Derin bir ah çektirdiniz bana şiir dostum,Ülkemizde yaşanan bir yaraya parmak basmışsınız kutlarım sizi.Sanırım malesef daha hala böyle evlatlarına acımasızca kıyan,bir mal gibi satan babalar kaynıyor ortalık,bunları durdurmak için birşey yapılmayada çalışılmıyor,yada önemsenmiyor ,yazık.Kutlarım sizi ve duyarlılığınızı.Saygılar.
Şadi Bey,Oy Makbule adlık şiiriniz bana pek dokunaklı geldi.Sanırım öğretmenlik için gittiğin ilk köyde anlatılan yada o sıra olan bir olaydı.Yazmakla iyi etmişsin.Kalemine sağlık.Yüreğine sağlık.Ben de Haydi Türkiye'm ve The Economist Halt Etmiş şiirlerimi yazmıştım ama sanırım sansüre takıldı.Görebliyor musunuz?İlginize teşekkürler.Selamlar.Bornova'da iseniz buluşabilir miyiz?
Duyarliliginiz icin tesekkür ediyorum.Sizin gibi insanlarin olmasi ne güzel. Kaleminize ve Duyarli yüreginize saglik diyorum.
'Sattı sizi beşer bine.
Hamo büyüttü sizi,
Onun kızı oldunuz.' insanlarımız mutluluğun parayla eşdeğer olduğu kanısını yüz yıllardır yaşarlar.bunu tüm tezlerime dayanarak söylüyorumki paranın hakimiyetine girmiş insanların yüzde ,yirmisi mutlu yüzde,sekseni dağılmış. varlıkta mutsuz insanlar.sürekli para kazanma arzusu ve daha iyi yaşam mücadelesi içinde ailesinin içinde bulunduğu ruh halini unuturlar.uzun oldu belki ustam kusura bakmayın.elinize sağlık.saygılar
Güzeldi...Tebrik ederim...
bir kez daha helal olsun....saygılar
kutlarım hocam çok güzel dökmüşsünüz mısralara yaşananları ülke gerçeklerinden biri ama maalesef bizler birşey yapamıyoruz üzücü...
tuhaf denklemlerin içinde ki hayatın acı gerçekleri bu kadarmı güzel anlatılır ...tebrikler
güneyce yakılanlar
Kimsenin bilmediği görmediği ve duymadığı yerlerde bu tür şeyler okadar çok oluyor ki. Gündeme getirdiğiniz bu yaşam kesiti umarım insanların vicdanına küpe olur. teşekkürler
Bu şiir ile ilgili 44 tane yorum bulunmakta