Karımla Üniversitede tanışmıştık. Aslında okulun en havalı kızlarındandı. Ben o sıralarda kız arkadaşı olmayan kendini derslerine vermiş, en
kısa yoldan okulu bitirmek mecburiyetindeydim. Orta halli, dört çocuklu bir memur
ailesinin üçüncü çocuğuydum. Ailemin ne özverilerle beni okuttuğunu biliyordum.
Bu nedenle kızlarla harcayacak bir liram bile olmadığından, eğlencelerden ister iste-
mez uzak duruyordum. Bir gece evden aldığım bir telefonda babamı kaybettiğimiz ve
metin olup; ona yakışır bir evlat olarak okulu bitirmemin onun ruhunu mutlu edeceği,
anlatan acı bir görüşme yaptım. Acım çok büyüktü, sanki içimden bir şeyler kopmuştu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta