Oy İsmail Emmi oy! ! Şiiri - Cağlar Akarsu

Oy İsmail Emmi oy! !
...
Sivas yolları uzayıp gider,
Dağları yüksek,yamaçları karlı,
Kışları dondurucu hiç çekilmezdi,
..
İsmail emmi,
Kara yağız bir köy delikanlısı,
Anası ve babası Sivas köylerinde,
Yaşamın çilesini çekerlerdi,
Karar verdi bir gece vakti,
Ekmek kavgası için yola düşmeye,
Helallik istedi canlarından,
Bırakıp da yaslı,çıkıp gitti
...
Oy İsmail emmi oy,
..
Büyük şehirler mekanı olmuştu
Güçlü bedeni, çalışmayı seviyordu
Taşı sıksa suyu çıkarırdı
Mevsimler bahardan,yaza dönerken,
Yeniden gurbet illerine düştü,
Bu sefer de vatan özlemi katık oldu,
Aşına ve gözü yaşlı, yüreğine,
Sıla gecelerinin matemine büründü,
Vatan toprağından bir avuç,
Çantasının köşesine koydu.
..
Oy İsmail emmi,oy!
..
Gavur illerinde ekmek kavgası,
Üç-beş kuruş biriktirmek için,
Geleceğe umutla bakmak için,
Razıydı tüm meşakkatlere,
..
Yıllar geçmişti,
Kalma izni zorlaştı gurbette,
İsmail emmi düşündü,taşında,
Anlaşmalı bir evlilik yaptı,
Kalıcı olmak zor şartlarda bile olsa,
Ömür sermayesini hazırlamak istiyordu,
...
Seviyordu marangozluk mesleğini
Tahtalara şekil vermek,için,
Bir çok iş aleti almıştı,
Danışmıştı, bana dostça
Paylaşırken işlerimizi,
Oynaşta hiç gözü yoktu,
İşinde gücünde hep, çalışırdı,
Oy İsmail emmi oy!
...
Yaşı otuz üzerine gelince,
Anlaşmalı evliliği bir kalemle sildi,
Yuvasını kurmak, baba olmak istiyordu,
Cıvıl-cıvıl çocuk özlemi içinde,
Sivas törelerine uygun,
Elleri kınalı bir gelinle,
Davullu ve zurnalı evlendi,
İsmail emmi oy!
...
Aylar sonra ilk müjde,
Gelince, ana ve babasına haber saldı,
Minik bebeğini kucakladığında,
Sanki mutluluktan,uçuyordu,
Oy İsmail emmi oy!
..
Günler, birbirini kovalıyordu,
O sabah erkenden,arabası ile çıktı,
Dalgındı yollar,uzayıp giderken,
Dört yol ağzında, birden durdu,
Dönerken hiç düşünemedi,
Müthiş bir gürüldü acı bir fren sesi,
Çığlıklar-çığlıklar kaldı geriye,
Ezilmiş arabasını, otobüsün,
Altından zorlukla çıkardılar,
Bir köşeye koydular cansız bedenini,,
Oy İsmail emmi oy!
..
Kara haber çabuk ulaştı taze geline,
Yeni yürümeğe başlayan, bebeği
Karnında ki yüklü hali ile kalakaldı,
Oy İsmail emmi oy!
..
Kadere inanmak ne kadar acı gelse,
Ecel geldi mi bir kere,
Her kulun kapısını ayrı çaldı,
Oy İsmail emmi oy! ..
..
Geride anıların kaldı,
Sende bırakıp gittin bizi,
Şimdi elimde bir demet sarı çiçek,
Taze toprağının üzerine bırakırken,
Kardeşim,İsmail emmi, diye,
Yüreğim kan ağladı,
...
Bıraktıkların her köşede,
Sabır taşlarını yonttular,
Bu gece,
Oy İsmail emmi oy!
...
2004-04-24
'Bir dostun aziz anısına'