Oy İnsan, Bebek İnsan..

Kaçıracak seni dağ başlarına
Dumanlı, o muhteşem doruklarına
Ulaştıracak sivriliklerine
Okyanuslarla tanıştıracak..

Daldıracak taşıyıp derinlerinde
Zengin sularında yüzdürecek
Ruhun bile duymadan
Okşayıp satır başlarında
Dizelerinde ağırlayacak..

Ayak üstü sıralarda değecek
Dizlerine dizleri. Kılın dahi
Kımıldamayacak. Öyle kımıltısız
Bekleyecek ki köşelerinde,
Besleyecek göğsünde, kalbinin
Çatlayan kapakçığına, saklayıp
Her bir kolonun ardına, her bir
Kovuğundan gözetleyecek.
Hiç ama hiç sezdirmeden sana
Hayran kalarak tavaf edecek...,

Gizliden gizliye öpecek seni
Bilmeyeceksin kim öptü. Saracak
Beline kucaklayacak, devam edecek
Yad ederek sevmeye, bağışla onu...

Ey Bebek.. Bebek.. Affet!
Böyle olsun istemezdi elbet…

Geçitlerinde uyutacak seni gizli gizli
Avuçların duracak avuçlarında
Çizgilerinde beleyecek seni,
Beşik yaparak saçlarını, titreterek
Bam tellerini, sallayacak…

Sallayacak.. Sallayacak..

Mırıltıların karışarak onun ninnilerine
Şakaklarından büyüyeceksin zonklayarak
Ve şafaklarından doğacaksın bir gün elbet
Yeni, yepyeni bir İnsan olarak..