Oy Havar Şiiri - Sinan Bayram

Çoban olan sürüsüne yol gösteremez olmuş
nice çınarlar devrilmiş çürüyüp gitmiş ah yar
çoban olan gece de bir dolunay mı görür şimdi
özlem bitti de gardaş söyle bu ölümleri kim ekti
bir bir toprağa düşüyor canlarımız gözyaşlarımız

Dağların başı karlı ve dumanlı oy havar
yel vurur sel vurur gonca gülümü felek bu ne iştir
gökyüzüm kör kanar yeryüzüm lal yanar
oy felek bu ne düğümdür ki hiç çözülmez
kan dolanır ustura ağzına can uçurumdan aşağı

Zulmü yeryüzünden kim yıkacak dersin gardaş
bak ötelerden canlarımız yoldaşlarımız gelir
vurula vurula yıkıla yıkıla canlar canana gelir
dolunay doğsa arınır mı günahlardan zifiri gece
şafaklardan umudu artık kestik biz gardaş

Mahpushane yolları sabır ile tükenir mi
görüşme vakti gelir gelir de gardaş
gören mi olur yüzü duyan mı olur sesi
hani biri olsa diğeri olmaz be gardaş
bu öyle pis bir söküktür ki dikiş tutmaz

Oy havar soğuk hücreler olmuş dar ağacı
kara bir hududa düşmüş cansız bedenler
dağların dumanı sisi ne zaman kalkacak
namlu ağızları sıcak ve yol gözlüyor ölüm
yanan insana kanayan zamana yazık

Hücreler yangın yeri hücreler darma duman
demir kapılar nice özlemlere gardiyan
içer de acı çığlık çığlık büyüyor gardaş
dışar da meçhul ve firariler kol gezer olmuş
yokluğun kıyısına tezgah kurmuş prangalar

İçerde canlar uykusuz gözlerle dışarının yolunu gözler
işkenceler bitmiyor ki göz uyku görsün be gardaş
kuytulukların yosunu hayat olmuş kimi boğulanlara
dinmeyen acılar gözyaşları içer de dışar da hep aynı
bu hale ne ferman buyrulur gardaş sen söyle