Oy Dilencisi Şiiri - Devrim Ser Çindemir

Oyunuzu istiyorum.
Kör, sağır, topal, dilsiz,
Kimliksiz pazar dilencisi.
Ne oduna, kömüre
Ne de körü körüne.
Oyunuzu istiyorum kendinize.
Ne kadar yalan söyleseniz de gün boyu
Yine de vazgeçmeyin, kendinize güvenmekten.

Oyunuzu diyorum.
Kuşlara verin bir defa olsun,
Didişmeleri, düşmanlıkları bırakıp.
Gökyüzünden bakıp şehre
Kuş bakışı görelim varsılları, yoksulları.
Sınırlar ve para bağlamasın düşlerimizi.
Yani anne karnı kadar rahat
Ve bir o kadar yalansızlık.

Oyunuzu,
Toprağa verseniz ne olur.
Döneceğimizi bilerek kendisine
Daha iyi karşılar diye belki bizleri.
Derinliklerine inip, iliklerini emdiğimiz
Siyanürle boğduğumuz her gün,
Betonla kaplayıp, üzerine binalar diktiğimiz
Üzerini yarıp her yıl tohum serptiğimiz,
Unutur diye belki
Yarattığı canlılar içinde
En çok insandan çektiğini.

Oyunuzu ne olur,
Verin bir defa olsun suya.
Kız kardeşidir toprağın, alınmaz.
Dönüp durmasından anlayın yeryüzünde
En yakın olandır bize.
Dağların doruklarına ulaşıp, yaşamı taşır kucağında.
İçinden nefes alanları yeriz,
Severiz,arındırır pislilerimizden.
Kan dolaşımımız, enerjimiz, besinimiz
Daha neyimiz olsun
Üç hale girip
Sevdirmeye çalışırken kendini.

Bari diyorum,
Havaya verseniz oyunuzu.
Suyun taşıyanı,
Toprağın canı.
Havaya diyorum
Varlığını bir rüzgârın sesinde duyup,
Yaprakların salınışında izlediğimiz.
Yokluğunda alel acele,
Dünyayı terk ettiğimiz.
Her sabah kapıyı açtığımızda,
Bir oh diyerek güne başladığımız
Nefesimiz, yürek atışımız.

Oyunuzu arkadaşlar
Kendinize diyorum.
Ne kadar yalan söylesek de
En çok kendimize güveniriz.
Ne kadar kahretsek de
En çok kendimizi severiz.
Doğanın en mükemmeli insan
Buna inan kardeşim, inan.
30.01.2009
Devrim Ser ÇİNDEMİR