Oy Dağlar Şiiri - Cağlar Akarsu

.....

Sorumsuzca yükselen dağlar,

Her gece baş kaldıran bir eşkıya,

Ellerinde tüfekler, çıktılar dağlara,

Mağaralar içinde ki mekanları

Kan ve barut kokuyordu,

Üzerlerindeki parkeleri toprak rengi,

Her karanlık çöktüğünde,

Köyleri basıp da geri dönüyorlardı

Ellerinde kanlı banknotlar,

İnsan kani sıçramış üzerlerine,

Düzene ve her şeye meydan okuyorlardı

.....

Oy dağlar

Seni bir sabah mahkeme salonlarında,

Yargıçların ağır sözleri yargıladı,

Dünya ya meydan okuyan, heybetini,

Korkak bir kediye döndürdüler,

Ne kadar aşınmaz, gibi görünsen,

Yüksek tepelerde, inişler,

Çıkışlar gibi, sel olurken,

Dağlarda bulutlar yağmurları taşır,

Üzerindeki kirli kani silmek için uğraşır,

...

Oy dağlar,

İsyankar türküleri, yarasalarla gönderme,

Gizli kalmış tüm eylemler boynunda bir tasma,

Saklamak bir çare olmaz, yalanları

Gün doğarken, gerçek yüzün ortaya çıkar,

Erişilmeyecek tüm zirveler bile olsa,

Asırlar içindeki zaman, yontacaktır,

Mevkileri ve tüm yüksek tepeleri,

...

Oy dağlar,

Otlaklarında kuzuların, geceleri kurt olur,

Şehirlere inerken, ağızları sulanır,

Avlanmak ise gece, amacın,

Bir gün senide bir avcı vurur,

Başın ne kadar dumanlı bile olsa,

Günesin doğacağını unutma,

Gizli kalmış ormanlar içinde,

Ağaçlar vakit gelince kuruyacaktır,

..... Oy dağlar

Kendini Kaf Dağı gibi görme! !

Başın hiçbir zaman göğe değmeyecektir,

....