Oy Can Vurulmuşum Şiiri - Abdullah Yavuz

esmer,uzun boylu
asi bir çoçuktu
gülümsecikler saçardı konuştukça
büyüdükçe hasretlik bulaştı
ayrı düştük gurbetlere
hep hasretlik,hep özlemlik
bir o gülümsecikler kaldı
düşündükce tutardı bir acı gülümseme
ve adını umut koymuştuk
bir gün tekrar yaşayabilmek

kapıyı açtığımda
hüzünlü bir anne
ilk onu sordum
ağlamaklı oldu
buralarda dedi
anladım buraların
nereler olduğunu

aldım askerlik kağıdımı
ver elini cizre

akşamın soğukluğunda
nöbetteyim
bir türkü geldi
evinamın ware ba mın
bir kurşun sesiyle
durdu dilimde ki türkü
mevzilere daldık
yıldızlar tutuştu
kutşunlar uçuştu
pombalar,alevler
korkular,nefretler
ortalık alak bulak
mahşer günü

kafama bir keleş dayandı
aldım G-3 kalbine
kaltım yüzüne baktım
abi dedi
gözlerim doldu
indirdim naletliği
bir kurşun sırtımdan
kalbimi deldi
elimi tuttu
sustu birden
beyni yüzüme deydi
düştü üstüme
gözlerim yaş doldu

oy can vurulmuşum
vurulmuşsun can

annemi düşündüm
ne yapar şimdi
ya güzel yarim
simsihay saçları
biliyorum yüreklidir
kaldırabilir mi babam
iki evlat naşını
dayanabilirmi kalbi
elin elimde
gidiyoruz can
belki olmayacak gülümsecikler
ama hasretsiz,özlemsiz
gidiyoruz can

birde komutanımı düşündüm
beni çok severdi
kardeşim olduğunu
öğrenince ne yapar
ne düşünür
ve bulabilir mi
bir söz,bir kelime
teseli için babama

şimdi kime nalet okuyacak
annem,babam,yarım
hangimiz dost
hangimiz düşman

oy can vurulmuşum
vurulmuşsun can