Oy Anam Oy Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

İkindin gördüm.
Bir efsane süzülmekteydi yavaş, yavaş ıhılayarak!
Kaldırımların üzerinden.
Arkasında Rüzgârlarla kavgalı yaşlı bir çınar,
Bir de!
Sessizliğe hapsolmuş yürek,
Korkarak gitti dağların gümbürtüsünden.
Oy anam oy!
Güz yorgunum, yol yorgunum oy...

Hayat kesiği çizgiler
Titrek yaprakların ellerinde meydan okur yıllara
Çatlak, çatlak!
Ne yapsın, çünkü o biçare,
Neden çıktıysa o, bu gün yollara!
Kaldırım taşlarıyla paylaşıyordu içini kemiren dertlerini..
Oy anam, oy!
Kaldırım taşlarını sayar bir, iki diye,
Dost tutmuş bir kere..

Hafiften bir yel esti!
Mırıldandı ağaçlardaki yapraklar.
Baktım!
Dostuna el sallar!
Yapış der yapış dallarımdan düşeceksin bak, taşlara.
Ve tutunur o titreyerek.
Mahcup, mahcup bakan selam veren ağaçlar,
Ve sımsıkı sarılan kollara!
Acır rüzgarlar.
Oy anam, oy!
Nasıl da titredi korkudan bacaklar..

02 Eylül 2012