Oy Aman Şiiri - Emrah Eco

Eskiyen bir yağış gibi yorgunuz,
Pasa bulanmış sakallarımız...
Çürümüş bir başına yalnızlığımız... Titreyen bir kuş masalı gibi sevgiye hasret kalmışız,
Üstümüzde devrimci parkaları...
Karlı kültürün çehresi yırtık gözünden ağlamışız!

Darılmışız,
Kırılmışız,
Yorulmuşuz da hatta!

Sessizliğin şarkısına koyup hayallerimizi,
Bir kanyonda bağdaş kurup
Kaybolmuşuz,
Yitirmişiz yanılgılar kentinde kendimizi!

Ellerimizi kelepçelere
Yüreğimizi yitirmişlere
Peşkeş çekmişiz!
Üşümüşüz de
Ama
Bilmişiz Lore'yi
Bilmişiz dağların çığına sevdalanan hazin türkümüzü!

İnsanlar aç kalmış bize ne,
Biz aç kalmışken Lore'ye!
Ve yitirmişken çalgının telini
Ve tutmamışken Tanrı sözünü!
Ve ziyanında biz doğmuşsak Zeus'un!
Ve zina etmişse en hovarda dünya insanlığa!
Ve arsız bir kahkaha tufanına takılmışsa İlker Bey'in sırrı,
Ve donmuşsa bin yıllık ağaç ve gam.
Silik bir cepheden başka bir şey anlatmaz bize bu nam!

Anam... oy anam!
Telli turnam,
Balam!
Lore'ye çarptı dün gece saldığım mısram!
Oy aman!
Halimiz yaman!
Andaki zaman,
Zamandaki mekan!
Mekandaki can!
Oy, anam.oy!
Oy aman!

Titrek bir yanılgıdır kırçıl topraklarda süründüğüm!
Evet!
Düşündüm!
Lore'den evvel hürdüm! (...)