Ey Gönül!
Dünya dünya derler doğumla ölüm,
Varsa onda bâki kalan övünsün;
Ha bir gün ha yüzyıl su gibi ömrüm,
Nerde göster murâd alan övünsün..
İstersen ağa ol istersen paşa,
Fâni yazmazlar mı kabrinin taşa?
Bak sanattan âlem, görüşün şaşa,
Çoklukta Vahdet'e dalan övünsün..
Boşa hebâ etme sen göz yaşını,
Mecâz için eğme kalem kaşını,
Sonra vurup durma taşa başını,
Aşkı Hakk'a veren nâlan övünsün..
Elest Meclisi'dir işlerin hası,
O'ndan âşıkların bütün bu yası,
Silen Bâki Aşkla gönlünün pası,
Fâni yârda O'nu çalan övünsün..
Hakîki Mahbûb'tur gönlün sultânı,
Mecâzi mahbûb ki fasıl destânı,
Perdeye takılma görün Şeytân'ı,
Sözlerim yalansa yalan övünsün..
İbret al dünyânın ne sırları var,
Gerçek vatanın o mezâr dar mı dar,
Hakk'ı bulmuş isen çekilir mi zâr?
Olsun mallar yağma, talan övünsün..
Adem der ki dünya fânidir fâni,
İnsan nefse yazık kânidir kâni,
Gönül yıkan kişi cânidir câni,
Aşkla hoş bir sedâ salan övünsün...
Kayıt Tarihi : 1.4.2016 09:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!