Övünmek Şiiri - İsmail Özabacı

Büyük acılarım var
Övünmek gibi olmasın
Biriktirdim yıllarca içimde
Onlarla yaşamayı seviyormuşum
Birilerine göre…
Hiç yoktan var oldu o acılar
Birisi hiç gitmedi,
Birisi hiç sevmedi mesela…
Yaklaşık üç yıldır
Doğum günü unutulan biri olarak
Yazıyorum bu satırları sana…
Övünmek gibi olmasın
Büyük başarılarım var
Sensiz yaşamak gibi mesela
Çok mutlu olmak gibi bir de
Kızlarımla…

Bir ritüele dönüştüğünde
Hayat
Sana bazı şeyleri unutturur
Kangren olmuştur kalbin
Kesip atarsın
Ama bilmezsin ki kalpsiz
Yaşayamazsın…
Övünmek gibi olmasın
Benim kalbimde yok sanırım
Tekliyor çünkü bu sıralar
Düzenli ritmik saymıyor
Övünmek gibi olmasın
Küçükken abaküs almamış kimse ona…

Övünmek gibi olmasın
Çok severler beni
Kimi takar boyuma
Kimi kiloma
Oysa hiç bakmazlar gözlerime
Gözlerimdeki hüznü çok iyi saklarım mesela
Kırılganlığımı yıllara borçluyum
Övünmek gibi olmasın
Çok zor geçti çocukluğum…
Şimdi baştan anlatmak gerekirse
Yazdıklarım için
Çok üzgünüm…