Övünecek Neyimiz Var Şiiri - Binnur Çelebi

Çorum’da bir bankadayım
Adı bende saklı kalsın
Kimseye de reklam olmasın
Yanımda başı bağlı kadınlar
Ellerinde numaralar
Soruyor biri çekinerek
Benim sırama kaç kişi var
Gözüm takılıyor ellerine
Mürekkep izi duruyor
Çatlamış başparmağında
Belli ki parmak basmış
Resmi evraka
Bir görev sayıyorum
Yardım etmeyi ona
Kırmızı suratlı, siyah saçlı olan
Güç alıyor bundan
Sokuluyor yanıma, biraz sıkılgan
Elinde cep telefonu ve banka kartı
İşte iki harika teknoloji aracı
Ama bilmiyor ikisini de kullanmayı
Maaşını çekmemi istiyor
Şifre diyorum
Bilmem kızım telefona kaydetti
Cevabını alıyorum
Neyse ki biraz aramadan sonra
Buluyor ve rahatlıyorum
Takıyorum kartı yerine
Giriyorum “1958” şifreyi
Muhtemelen doğum tarihi
Ekranda gördüğüm
500.87 rakam
Adeta deliyor yüreğimi
87 kuruş kalıyor bankaya
Ne şükür yarabbi sana
Utanarak veriyorum eline
500 lirayı say diye
Biraz şaşkın bakıyor
Sayıyor gibi yapıyor
Anlıyorum ki, onu da sayamıyor
Aman dikkat et diyorum parana
Harçlık olmasın hırsızlara
İçimden geçiriyorum
Zaten üç kuruşluk para
Güç yetmez bir şey almaya
Katık edecek yine
Peyniri ekmeğe
Biriken borç vardır elbette
Aybaşında ödemeye
Eminim ki yapmıştır
Okuma yazma bilmese de
İyi bir muhasebe
Durum içler acısı
Benim ülkemde
Okuma yazma oranı
Yıllardır bir karın sancısı
Hala sürüyor
“Haydi Kızlar Okula”
Kampanyası
Kaçıncı yüzyıldayız
Sümerlerden sonra
Yazıyı kullanalı
Sümer kadını şiirler yazmış
Kil tabletlere
Bundan binlerce sene önce
Ama Türk kadını
Hala parmak basıyor
İmza atacağı yere
“Türk, Övün, Çalış, Güven”
Diyoruz yıllardır boş yere
Övünecek neyimiz var
Ağlayacakken halimize