Övünebilir Şiiri - Muammer Yalçın

Sen de yüreğimi yaktıktan sonra
Artık hiç kimsem yok avunabilir
Gönül sarayımı yıktıktan sonra
Bir yerim kalmadı savunabilir

Bilmem şimdi kimle konuşur dilim
Kimler anlar ki bu perişan halim
Kiminle avunur boş kalan elim
Hangi kola girip övünebilir

Sana duygularım nice niceydi
Ne bileyim senin aşkın cüceydi
Sana sevgim yüce dağdan yüceydi
De ki cüce yüce dağı ne bilir

O zaten yabancı eldi dediğin
Bak işte ölüyor öldü dediğin
Kınalar yakarsın o oldu dediğin
O taş kalbin şimdi sevinebilir

Senin gibi zalim kulun peşinden
Yalnız yürüdüğüm yolun peşinden
Mazide ki onca yılın peşinden
Karışma yalçınım dövünebilir