Övün eserinle! Gözün aydın!.

ÖVÜN Eserinle! Gözün AYDIN!..

Sarsıyor, titretiyor yedi kat arşı;
Gözün aydın! Övün eserinle, övün
Bu bir cinnet, bu bir vahşet marşı!..

Bir hırsın, bir öfkenin, bir ihtirasın işi;
YARATTIĞI CANAVAR’ın kollarında insanlık,
Doğurmamıştır onu; hiçbir hamile, hiçbir dişi!..

Neler oluyor, bu millete neler?
Kurban seçiyor; bebeleri, kızları, kadınları,
Erkek diye; ÇILGIN ÜRETİYOR ülkeler!..

Eşkıya dünyaya hükümdar olmaz;
Dikeni batmadan, canını yakmadan,
Kan gülleri asla, asla solmaz!..

Daha daha zirveye gitmelisin;
Başkanlık çok hafif kalır,
Tek başına DÜNYAYA YETMELİSİN!..

Bu HASTALIK nedir böyle?
Sırası değil hiç ölümün,
Azraile gitsin, söyle!..

Anlamı var mı? Üçer-beşer şehitlerin;
Soruyor; fırtınayı kim kopardı?
Yüreğine KOR DÜŞEN YİĞİTLERİN!..