Övgüler Olsun Sana Şiiri - Hakan Anıl

Atatürk’ün yolunda
Türklüğe vasiyetsin,
Kapkaranlık bu çağda
Tek başına zafersin.

Doğum günün var ama
Ölümün yok ki senin.
Nice cephe hattında
Bitmeyecek görevin.

Kırk kanatlı kasırga,
Hangi hain sed çeksin.
Barut kokan havada
Sızmaları vur gitsin.

Dur dense de durmaya
Kopacak ip incelsin.
Benim kutlu yurduma
Kalleş eller değmesin.

Kabuk tutmaz bu yara
Kıpkızıl kan bilirsin,
Halen şimdi El-Bap’ta
Hep capcanlı dirisin.

Fırat’tan gel Tuna’ya
Dağlar aşan yol kimin?
Anlat seni sorana
Türk’üm diyen dil senin.

Önünde Oğuz Ata
Besmeleyle gidersin.
Hesap kalmaz yarına
Alsancağı dikersin.

Selam durup Bayrağa
Şahin gibi süzersin,
Kinle dolmuş küffara
Tepesine çökersin.

Düşman çıksa karşına
Zülfikâr’ı çekersin,
Sinsi kalleş pusuya
Hiç korkmadan girersin.

Gece kesik şafağa
Puslu hava seversin,
Nefes tutup bir anda
Tetiğini çekersin.

Harp tadına bakınca
Hâkk yanına istedin,
Sunulsa bin can daha
Düşünmeden verirdin.

Çınar kökün saldıkça
Ezanlarım dinmesin,
Göktan’lar var oldukça
Ayyıldızım sönmesin.

Emir gelmiş o anda
Koşmuşsun en öndesin,
Kopuz telin vuranda
Korkusuz Özüpek’sin.

Şehadetin sırrına
Hâkk katına erensin,
Peygambere baksana
Duasına girensin.

Kanın düştü toprağa
Her damla da cemresin,
Can olursun yurduma
Tekbirlerle gidersin.

Gönlün hâlâ bayrakta,
Şehitsin Mukaddessin,
Dönüp seslen dağlara
Ta ki Cennet inlesin.

Saklı kaldı kanında
Şeref dolu Tarihin,
Şimdi kurul tahtına
Kabüldür Şehadetin.

Ruhun vardı Uçmağa
Gök Orduya seçildin,
Kutlu Tinin şad ola
Zerre kadar ürkmedin.

Peşinden ardı sıra
Gelecek neferlerin,
Dokuz Tuğlu Sancağa
Yeminler olsun yemin.

Can yakındır Allah’a
Boz bulanık nehirsin,
Seni nasıl durdura,
Dolu dizgin cenktesin.

Cengin yurda şan ola
Türk oğluna örneksin,
Umutsun sen mazluma
Türk Milleti Yücelsin.

Engel olunmaz sana
Kalkan eller ezilsin,
Otağ kura dağlara
Hudutlardan geçilsin.

Zulüm sürmez sonsuza
Dur! Diyen Efsanesin.
Çiçek açtın yarına
Yetimin kalbindesin.

Ol! Deyince oldura…
Hâkk rızası bilirsin.
Ad yazıla Turan’da
Gönüldesin ölmezsin.

Yer ve Gök şahit kıla,
Her derdine şükrettin,
Dar gelirsin mezara
Koskocaman yüreksin.

Yankı oldun çağlara,
Sen Asım’ın neslisin,
Fatih, Yavuz yanında
Okuduğum Tarihsin.

Haber uçar Vatana
Destan destan dildesin,
Ağlar durur bir Ana
Ağıt ağıt sözdesin.

İlahi aşk nârına,
Kor demirden ateşsin,
-En son Ocak- hârına,
İstiklâl’e Güneşsin.

Saf duruyor arkanda
Ecdadın izindesin,
Yedi düvel düşmana
Gırtlağına zincirsin.

Toprak kana doyanda
Bir karışı vermedin,
Kaldı senden hatıra
Şanın ile Şerefin.

Yedi İklim Cihana
Parlayan bir Şimalsin,
Seher vakti Altay’da
Dört yöne at sürensin.

Güven olmaz soysuza
Kurşun sıkan askersin.
Söz söylenmez arsıza
Savaş veren yiğitsin.

Bakarak Dolunay’a
Kızılelma düşlersin,
Kulak kesil Toprağa
Ertuğrul’un erisin.

Rahmet yağsın her yana
Alem nizam edilsin,
Zulm yeri kan boyana
Kürşad’ın çerisisin.

Yesevi’den Yunus’a
Mevlana’da derstesin,
Düşman ne desin sana
Meydan da Alperensin.

Dizilmiş içtima da
Ordusu Peygamberin,
Övgüler olsun sana
Resul’e emanetsin.

Kırklareli’den vefa
Gökbörüler dizilsin,
Onca çekilen cefa
Vazifedir bilinsin.

Selamları var sana
Kırk Akıncı Beylerin,
Balaban’dan Sungur’a
Samsa ve Palatekin.

Şüheda’yı Unutma!
Türk evladı, bilesin.
Düşman uyudu sanma,
Her daim nöbettesin.

Vaad olmuş Kur’an da
Ölü değil Şehidsin.
Şiir yetmez kırk kıta
Sen Göktan Özüpek’sin.