Övgüler Şiiri - Recep Uluçay

Bir göl kenarında Türk yüzlü bir güzel
Suların o sonsuz uyumunu dinler
O mahmur gözleri bir kırmızı gül içer
Ufukları pırıl pırıl durulamış kutlu el...

Ey dilberitürkmenim, benim nazlı güzelim
Bırak güneşin nurunu emsin zülüflerin
O ebedi hazları içerken ipek tenin
Bir su gibi süzülür bedeninde elim

Gözlerin ey güzel bir kuyu gibi derin
Gözlerinden çekerdim o en serin suyu
Ey bana âbıhâyat vaat eden tatlı kuyu
İçerim şerbetini durmaksızın senin

Bir beyaz gül misâli su içinde dudaklar
Bir bulut gibi serin; bir kar kadar beyaz
Bitmeyen tükenmeyen bir şehvetli ihtizaz;
Zincirlerken suları yuvarlak boş halkalar

Yalnız sen de görünür o şehvetli güzellik
Yalnız sen de belirir o ebedi tatlı düş
Hülyalarla sularla ve güllerle örülmüş
Yalnız sen de belirir o büyülü incelik