Övgü Şiiri - Recep Uluçay

Dehlizler kalbinin yanında bir güneş gibi kalır
Şeytanlara ceza diye sunulurdu yüzün
Ölüm kuşları, saçlarına bir yuva gibi dağılır
Üzerine doğmaktan mahcup olurdu gün

Rahmet taşıyan o güzel bulutlar bile
Utanır ellerine düşen her bir damladan
Sözünde binbir yalan, kalbinde binbir hile
Sen, insan şeklinde nefes alan şeytan

Gece bir giyotin gibi inse de o donuk ruhuna
Gözlerin çorak topraklar gibi karşılardı denizi
Çare var mı bilemem bu acıklı sona
Silemem yazgına yazılıvermiş bu izi

Sana layık olan yalnız bir vebalı mahzen
Ağır bir uyku ve “cehennemde bir mevsim”
Fırtınalı gecelerden kalan bir tortusun sen
Yahut dünyanın boşluğuna fırlatılmış bir cisim

Toprak gibi baştan sona serilse de tenin
Canlara susamış ölüm bile dönüp bakmaz arkasına
İğrenç bir artığısın bu dünya seferinin
Kelimeler bile kefil olamaz artık sana