Övermiydim Seni Şiiri - Yaşar Yaramış

Bilseydim senin bu kadar zalim
Bu kadar acımasız olduğunu
Hiç sevip,övermiydim seni.

Sana kitaplar dolusu
Şiirler yazarmıydım.
Dönüp yüzüne bakarmıydım.
Her an, her dakika,hep senle olurmuydum.
Kıskanırmıydım uçan kuştan,
Esen yelden seni.

Senin üstüne hayaller kurup
Gönlümü senle avuturmuydum.
Ayak seslerinden seni tanırmıydım.
Esen rüzgârdan kokunu alırmıydım.
Dürüst,samimi olmasam,
Seni gerçekten sevmesem,
Hep sende sabit kalırmıydım.
Söyle...Kapında sadık kul
Emrinde kölen olurmuydum.
Senin için yaşlar döküp
Geceler boyu ağlarmıydım.

Ama sen şeytan çarpmıştan
Bin beter ettin beni.
Eğer özür dilemezsen
Dünya,ahiret inan affetmem seni.
Ben sana gönül bahçemin
Bütün çiçeklerini verirken,
,
Gönül kapımı sonuna kadar
Sana açarken,
Senin için,için için
Bir kor gibi yanarken,
Etrafında pervane olup dönerken
Bir bakışına bile cihanı değişmezken
Bu zulüm,bu işkence bana neden?

Hani Mevlâna,Şems aşkıydı
Bizim aşkımız.
Hani herkesten tek buydu
Bizim farkımız.
Depremler,tufanlar vız gelirdi bize
Dünya durdukca dönecekti çarkımız.
İnsanlar gıpte edip kıskanacaktı.
Bütün dillerde söylenecekti şarkımız.

Ayrılık asla olmayacaktı.
Hiç bir şey şımartmayacaktı seni.
Kin,nefret yoktu bizim kitabımızda
Sevgimiz dünyayı saracak,
Zengin,fakir,genç,ihtiyar
Bütün insanlığı kucaklayacaktı.
İlahi aşk vardı,bizim mihrabımızda.

Ağlarsa kullar ancak ölüme ağlayacaktı.
Bunun dışında gökyüzünden
Sağnak sağnak üstümüze
Hep sevgi yağacaktı.

Ama sen bu şansı kaçırdın.
Aşkın ateşine dayanamadın.
Daha yolun başında,
Daha ilk rauntta,
Nakavt edildin,yenildin
Mağlup oldun.
Bu çok zorlu müsabakadan
Pes edip çekildin.

08.05.2008-Finike/Antalya