Overdose Şiiri - Oğuz Ateş

Ben Ne çok Şehrin mazgallarından
Bozbulanık suları tazyiklerle fışkırttım
parşömen cildimde intihar tefrikasını
matbaalarda klonlayıp şiir diye ne çok
kara mürekkebin kanıyla yayımladım
ne çok taammüden intihar tasarladım da
hayat müfredatından bütünleme kalıp kalıp
akademik amfisinden kovuldum kainatın
depresyonun lanetli krallığından çıkmayıp
şizofren bir hayvan gibi zincirlendim

bukağımı, zincirimi yırtıp da kıramadım
ne dopamin ne seratonin beynim salgılamazdı
bu bataklık şehrin balçıklı kuytusuna
gırtlağımın damarından nasıl da zincirlendim!
bozbulanık kuytulara püskürttüğüm pisliklerle
alkolik bir lağım faresinin ayyaş hüviyetinde;
cerahatin dipsiz zindanındayım artık
dişkökümde nikotinin fosilli kalıntısı
damarımda alkolün senfonik çağıltısı
ile afyonlanmış beyin çeperlerimden
cerahatli mısraları mürekkepsiz kusarım!
torbacı ağabeylerin çıkmaz sokaklarında
esrarkeşe öykünen müptela damarıma
uyuşturucu cezbesinde şiir şırıngalanır!
overdose darbesiyle uyuşturan şiiri
kusmuklu lağımlarda çakarsam şahdamara
cesedimi lağımda ara paramparça ağlayıp…

ve intihar süsü verilmiş bu taammüden cinayette
pislik çukurlarında, bozbulanık sularda
çürüyüp çürüyüp maktül bırakılmışım ama
şunu bil ki katliamın katili namıyla işlenir
sabıka kaydına adın!