Öv/erce Şiiri - Ahmet Kara 4

//Sancılar vicdan çağırır//

Çok renkli biri değilim
iki rengim var biri siyah biri mavi
siyah=hüzün, mavi=umutlarım

Ben;

Siyah köklerimde tutunurum
maviye yükselecek umutlarımla.

Bir sancıda başlar
bütün güzellikler

Bir hançerde
sanma ki acı var.

Sancılarla doğmuş yürekte
acıları da solduran masum günahlar var.

Bitmez;

Sessizliğimin derin haykırışları
vicdanı da öldüren korkularım var.

G/öz bebeklerimin derin mezar çukurunda
kanlı ağıtlarımla kederli hüzünlerim var.

Güzel ellere veremediğim
hasretinde soldurduğum
sapını da bir hançer gibi
içime gömdüğüm

ara sıra kokusunda bayıldığım
güllerim var.

Üzülsem de
ara sıra baktığım da
içime huzur veren bir seda
yankısı var.

Değer verdiklerim
eğer beni bilseydi
Everest Dağından
aşağı düşerdi.

Ne yazık ki,
benimle
benimde bilinmeyen bir anım var.

Umutlarımın gölgesinde
çocukluğumun hatırasında
sensizlik çığlığım da
bir bilinmeyene
yolculuk yapar

sukut etmiş masum bir gölge.