şehrin tek düzeliğinde ölüler ve diriler,
ölüler dirilmişti, sağır ve dilsiz...
herşey öldü denmişti.
ardın sıra peşinden koşacağım gölgemi arıyordum,
onu öldürmüşlerdi.
ölüler diriliyordu dirileri öldürüyordu,
ben dinliyordum, dilsizler konuşuyordu,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim