Öüler ve Diriler Şiiri - Suat Bingöl

şehrin tek düzeliğinde ölüler ve diriler,
ölüler dirilmişti, sağır ve dilsiz...
herşey öldü denmişti.
ardın sıra peşinden koşacağım gölgemi arıyordum,
onu öldürmüşlerdi.
ölüler diriliyordu dirileri öldürüyordu,
ben dinliyordum, dilsizler konuşuyordu,
ben konuşuyordum sağırlar dinliyordu.
ölüler vardı......

ortalık kan revan,
mezarlar ayağa kalkmış sahiplerini arıyordu,
ve sahip olduklarını.
mahşerdi sanki,
ölüler hışımla büyüyordu ölüleri öldürüyordu.
ben görüyordum beni benler öldürüyordu,
çukurlar gölgem olmuş sürüklüyordu,
körler gözlerini üzerime dikmiş beni izliyordu,
dilsizler '' burada '' diye bağırıyordu,
sağırlar duyuyordu....

ben yürüyordum gölgem koşuyordu,
duruyordum ölüyordu.
ölüler ve diriler birbirlerini gömüyordu,
şehir gülüyordu, dağlar ağlıyordu, mezarlar ölüyordu,
BEN GÖRDÜM AYNEN BÖYLE OLUYORDU.......